Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Russisch roulette
van een man die niet wist dat hij aan sexuele hypnose was blootgesteld
Ik ben er niet trots op dit te schrijven en de lezer zal beslist aan mijn geestelijke gesteldheid twijfelen. Maar alles gaat zo slim en geraffineerd. De leugens en ontkenningen zijn zo overtuigend dat je zelf denkt gek te zijn.
Je gelooft niet dat het je overkomt. Ik ben toch een intelligent persoon? Hard werkend voor mijn eigen bedrijf, dat ik gelukkig heb weten te redden. Had ik maar geluisterd naar mijn omgeving! Maar ik deed hun waarschuwingen af als vooroordelen. Je analyseert en komt er niet uit. Het verdriet, de enorme aantrekkingskracht van deze vrouw, de verslaving aan haar. Tegen beter weten in.
Wat was ik verliefd op deze zeer aantrekkelijke vrouw uit de Oekraïne.
Het dure huis dat zij met een ex – die ze met hulp van een advocaat de deur had uitgezet vanwege zijn drankprobleem –moest zij nu al drie jaar alleen betalen. Zij redde het allemaal net, mede door het fokken van chihuahua's. Ik had veel respect voor haar. Zij werkt als verzorgende in een klein Gronings dorpje en zag dit als teken van een goed en lief karakter. Zij was twaalf jaar in Nederland en had haar echtgenoot verloren tijdens een bezoek aan de Oekraïne en had hier begrijpelijk nog veel verdriet van.
Ik heb een beddenspeciaalzaak en zo kwamen wij met elkaar in contact. Zij vertelde over haar ex en hoe slecht hij haar behandeld had. Ik geloofde natuurlijk alles. Zij was toe aan een nieuwe relatie en vond mij “zo’n leuke kereltje.”
De eerste woedeaanval
Nadat we elkaar een paar keer 'zakelijk' hadden gezien, stelde zij voor om mijn verjaardag bij haar te vieren. We dronken veel en ik zou bij haar blijven slapen. Woedend schreeuwde zij dat ik niet moest denken dat ik seks van haar zou krijgen, zolang het nieuwe bed nog niet was geleverd. Geschrokken vroeg ik of wij hierover konden praten. Huilend vertelde zij dat Nederlandse mannen niet moesten denken dat zij Russische vrouwen konden misbruiken.
De ruzie werd bijgelegd en al snel begon zij plannen voor ons te maken. De keukenkraan moest worden vervangen, de vijverpomp was kapot, er moest een alarm komen … en ik deed alles. Ik reed af en aan met spullen, inclusief de ontelbare pakjes sigaretten. Waren we 'toevallig' in de buurt van een kledingwinkel, dan kocht ik jurkjes voor haar. Plotseling lagen er allerlei brieven van incassobureaus op de keukentafel en ook een brief van haar laatste ex met de vraag wanneer zij haar schuld aan hem zou aflossen. Natuurlijk nam ik 'mijn' verantwoording en hielp haar zelfs met de hypotheek.
Ze vroeg ik bij haar kwam wonen. Dat wilde ik graag, maar omdat we nooit gezoend hadden, laat staan dat wij intiem met elkaar waren geweest, had ik mijn vraagtekens. “Ach dat komt allemaal wel goed, ik moet nog wennen,” was haar antwoord. Ze zei verliefd om mij te zijn en daardoor durfde ik om een echte zoen te vragen. Er kwam een gekunstelde tongzoen, maar het was tenminste iets en ik trok bij haar in. Zij had hoge vaste lasten en stelde dat ik €1500,- per maand moest betalen. Ik vond het logisch een bijdrage te leveren en vroeg, omdat ik haar niet wilde beledigen, niet naar specificaties. Smoorverliefd op haar.
Mijn wereld stortte in
Buiten haar zus in Duitsland en een 80-jarige buurman, had ze geen sociale contacten. “Ik heb mijn hondjes en ben daar tevreden mee.” Omdat ik mijn vrienden wel wilde blijven zien, nam ik haar mee naar een concert in mijn woonplaats. Zij had geen zin en verbood het mij om er alleen heen te gaan. Na veel insinuaties over mogelijk vreemdgaan, ging ze toch mee. Tijdens het concert kreeg ze aandacht van veel mannen. Eigenlijk was ik er alleen om drank te halen en betalen. Na afloop raakte ze in mijn stamkroeg in een geanimeerd gesprek met een kennis van mij. Deze man schreeuwde over de bar dat als ik niet met haar zou trouwen, hij dat zou doen.
De dag na deze publieke vernedering werd gebeld door een vriend. “Heb jij geld teveel of zo?” “Wat bedoel je daarmee?” “Jouw vriendin is herkend, zij werkt in een seksclub. Wel een lekker wijf trouwens.” Ik was verbijsterd, maar ging toch op onderzoek uit. In haar klerenkast vond ik kleding die je in het dagelijks leven niet zou dragen. Ik vond ook een dure tas met daarin glijmiddel, nepsieraden en een lading condooms. Tijdens haar nachtdienst ben ik haar computer ingedoken. Daar stuitte ik op een sekssite met haar advertentie met pikante foto’s en extreme diensten. Ik heb alles, inclusief foto’s gedownload. Daarna heb ik haar agenda’s doorgespit. Deze stonden vol telefoonnummers en adressen van escortbureaus en seksclubs, inclusief diegenen die mijn vriend had genoemd.
De confrontatie
Ik besloot haar te confronteren. Ook omdat ik mij inmiddels een geldautomaat en klusjesman voelde. Ik vertelde dat zij door een vriend herkend was als prostituee. De overige informatie hield ik achter als stormram. Ogenblikkelijk ging zij in de tegenaanval.
“En jij gelooft die vriend? Laat hem hier komen en zijn vrouw meenemen. Dat zal hij niet doen, want het is een hoerenloper. Als je hem wel gelooft en mij niet, dan hou je niet van mij.” Ze ontstak in woede en probeerde me vervolgens van het onderwerp af te leiden: “Mag ik het nummer van die vriend waarmee waar ik zo leuk heb zitten praten?”
Ik zei dat ik haar advertentie op een escort-site had gevonden. Zij antwoordde: “Oh ja? Laat eens zien, dat kan gewoon niet.” Toen ik haar de foto's liet zien, zei ze: “Dat heb ik samen met een vriendin gedaan om te kijken of ik als vrouw nog goed in de markt lag. Kom, dan gaan wij zelf seks hebben.” Dit was onze eerste keer. Daarna begon ze over het feit dat ik haar in het openbaar te schande had gemaakt door te zeggen dat ik nooit meer zou trouwen. Ik kon dit alleen ongedaan maken door naakt vijf slagen met de riem te ondergaan. Wat ik deed.
De volgende dag liet ik de nummers in haar agenda zien en de belgeschiedenis van haar telefoon, waarin het nummer van de seksclub voorkwam. De tas met het glijmiddel en de condooms legde ik op tafel. Zij kroop meteen in de slachtofferrol. Huilend vgaf ze toe daar gewerkt te hebben. Slecht één jaar om het hoofd boven water te houden. Bang om mij kwijt te raken, had ze mij dit onmogelijk kunnen vertellen. Het was maar een paar dagen per week en zij deed dit naast haar baan als verzorgende.
Als reactie op haar ontmaskering, volgden dagen vol psychologische terreur.
Ik heb haar ex gebeld. Het was drie jaar sinds hun scheiding en zijn bloed kookte nog. Hij vertelde dat hij door emotionele chantage en manipulatie het huis had gekocht. Saillant detail was dat zij een samenlevingscontract hadden afgesloten dat vlak voor de overdracht eenzijdig veranderd diende te worden met een clausule dat zij in het huis mocht blijven wonen als de relatie zou eindigen. Hij stelde voor om samen een rechtszaak wegens oplichting tegen haar te beginnen of haar remleidingen door te zagen. Ook vertelde hij mij een verhaal over haar ex-schoonvader (van de overleden man). Hij kwam vaak klusjes doen en wist zeker dat zij hem in natura betaalde. Ik dacht op dat moment dat ik met een paranoïde alcoholist te maken had.
Het werd mij te veel. Ik vertrok. Toen ze mij naar een maand weer belde, kon ik de verleiding niet weerstaan.
Ik werd nog gekker
Zij verzocht mij naar een cafe te komen. Zij zat tegenover mij, oogverblindend mooi. Zij had mij zo gemist en wilde mij niet kwijt. Ze vroeg ik met haar wilde trouwen, zei ik ja. Onder voorwaarde dat ze nooit meer als prostituee zou werken.
Ik trok weer bij haar in. Het ging een week goed. Ze wilde naar een parenclub, ik vond telefoonnummers van seksclubs in haar telefoon, ze liet mij alles betalen et cetera.
Toch had zij goede kanten. Zij nooit ziek en nam altijd nachtdiensten van collega’s over, zij vond het heerlijk om het rijk alleen te hebben in het verzorgingstehuis.
Op een avond belde een van de mannelijke bewoners van het verzorgingstehuis. Ik was stomverbaasd dat hij haar privénummer belde. Het gesprek bevreemde mij nog meer. “Kan X komen,” vroeg hij. Ik vroeg hem waarom.”Dat weet zij wel.” “Is er iets ernstigs aan de hand?” “Nee, maar zij moet komen”. Ik dacht dat hij incontinent was en dit niet aan mij wilde vertellen. Ik heb haar op haar werk gebeld en verteld dat meneer X belde met de vraag of zij kon komen. “O, dat kan morgen ook wel,” zei zij. De meest onwaarschijnlijke gedachte kwam in mij boven. Het zou toch niet zo zijn dat … Het zou wel verklaren waarom zij uitsluitend nachtdiensten wil draaien.
Ik heb dit voorval aan een vriendin van mij verteld die bij dezelfde instelling werkt. Zij sprak uit wat ik zelf amper durfde te denken. Prostitutie. “God weet wat er nog meer aan de hand is.” Ze adviseerde mij om het te melden bij haar leidinggevende. Na een vergelijkbaar telefoontje van een andere, wederom mannelijke bewoner is dit nooit meer voor gekomen. Inmiddels weet ik zij machtsposities uitbuit en deze mensen zijn makkelijk te manipuleren.
Weer prostitutie?
Op een avond werd zij gebeld door een Russische vriendin. Deze wilde een borrel komen drinken en iemand meebrengen. Het kon maar een ding betekenen, namelijk dat deze vriendin vreemdging. Ik zei dat wij daar niet aan mee moesten werken, maar dat was onzin.
Haar vriendin kwam in gezelschap van een donkere man, met wie mijn ex volop flirtte. Zij ging naast hem zitten, hand op zijn been, even knijpen in zijn buik. Ik zag best waar zijn blikken op gericht waren. De vriendinnen gingen na een poosje apart in de keuken zitten en hadden een conversatie. Het weinige Russisch dat ik begreep, beloofde niet veel goeds. Het afscheid die avond was overdreven intens, vooral van mijn ex naar de man toe. Een zoen vol op de mond, iets dat ik nooit kreeg. De volgende avond kwam ze laat thuis. Zwaar opgemaakt, in zwarte panty's, hoge hakken en een strakke lange jas waarin haar prachtige vormen goed zichtbaar waren. Onder haar jas droeg zij alleen lingerie.
Ik vroeg waar ze vandaan kwam. “O, bij mijn vriendin vandaan, zij heeft mij geknipt. Moet ik aan jou verantwoording afleggen of zoiets?”
Ik voelde mij zo langzamerhand een forensisch onderzoeker, want je gaat ver, echt ver in je zoektocht naar bewijsmateriaal. Haar smoes was zo onwaarschijnlijk dat ik naar de wasmand ben gegaan en haar slipje heb onderzocht. Daar vond ik schaamharen op die onmogelijk van haar konden zijn. “Vast van de hond van mijn vriendin, maar ik begin deze ondervraging spuugzat te worden. Bel mijn vriendin maar.” Ik vroeg: “Hoe is het mogelijk dat er hondenharen zitten in een slipje dat om je kont zit? Dat moet je uit hebben gedaan.” Ze zei dat ik paranoïde was. Weer wist zij alles zo te verdraaien dat ik aan mijn eigen verstand begon te twijfelen. Weer gaf ik haar het voordeel van de twijfel, want: ik hield echt van haar.
Veel later heb ik de man, die ze die dag heeft ontmoet, benaderd. Hij had een enorm bollenbedrijf en geld en had vaak van haar diensten gebruikgemaakt. En zo heb ik nog een aantal gesprekken met mannen achter de nummers in haar agenda gehad. Allemaal redelijk oud en met een eigen bedrijf. De mannen in kwestie waren (mijzelf incluis) nu niet direct het evenbeeld van Adonis, maar dit is voor haar geen probleem.
Op naar de bruiloft
Opnieuw had ik er geen goed gevoel meer bij. Mijn huis was verhuurd om de megakosten te drukken en ik heb de huurder, na twee weken op kantoor te hebben geslapen, weten uit te kopen voor € 3000,-. Ondanks alles had ik toch ernstig liefdesverdriet. Dat maakt dat je alles gaat weg redeneren en blijft hopen dat je haar kunt veranderen. Natuurlijk kwam het telefoontje. Zij miste mij zo en kon gewoon niet zonder mij leven. Je zit in een geestelijke roller-coaster waar je uit wilt, dus je gelooft het. Zou zij dan toch echt van mij houden? Je voelt je weer fijn en blij en gaat weer terug. Maar onbewust weet je dat het niet goed zit. Ik zou nog harder mijn best voor haar doen, zodat zij mij niets kon verwijten.
Wij zouden nog steeds gaan trouwen en er moest veel worden georganiseerd. Ik wilde het simpel houden (dit werd ogenblikkelijk gezien als gierigheid), omdat ik al een huwelijk achter de rug had. Het vreemde was dat zij buiten haar zus met echtgenoot en de ouders en zus van haar overleden man niemand wilde uitnodigen. Geen collega’s en zelfs haar beste vriendin niet. Er kwam weer een vernederende eis. Ik moest haar hand gaan vragen aan haar ex-schoonouders en haar schoonmoeder gaf mij onmiddellijk haar zegen. Ik heb haar niets verteld omdat ze zo lief en integer leek.
De dame van de burgerlijke stand kwam kennismaken om wat meer achtergrondinformatie te hebben voor de ceremonie. Ik kon alle vragen feilloos beantwoorden, mijn aanstaande wist niet eens wanneer ik jarig ben. De dame vroeg wat zij in mij zag. “Niets,” was het antwoord. Dit werd afgedaan als een grapje, waarna de dame van de burgerlijke stand mij doordringend aankeek.
De huwelijksdatum kwam met rasse schreden naderbij. De ringen heb ik diep uit Duitsland moeten halen. Stad en land werd afgezocht voor een bruidsoutfit. Ondanks mijn grote twijfels, vanwege haar leugens en onwaarschijnlijke verhalen, zijn we toch getrouwd.
Nu ging het pas echt fout
Wij waren dertien dagen getrouwd. Volgens haar gooide ik de deur van haar auto te hard dicht (niet anders dan gebruikelijk) en kreeg ze weer een van haar woedeaanvallen. Toen ik, voor het eerst, terug schreeuwde, kreeg ik onmiddellijk een tik in mijn gezicht, waarna ik als in een reflex hetzelfde heb gedaan. Dit was voor haar de druppel en zij wilde ogenblikkelijk scheiden. “In mijn land slaan mannen geen vrouwen. Je bent een lafaard om een vrouw te slaan.” Zij eiste dat ik haar huis onmiddellijk zou verlaten.
Ik voelde mij vreselijk dat ik had terug geslagen. Het kwam door de enorme onmacht die zich al die tijd in mij had opgebouwd. Natuurlijk was zij voor geen enkele rede vatbaar en besloot ik mijn spullen maar weer te pakken.
Ik was de wanhoop nabij. Dertien dagen huwelijk en dan scheiden. Ik ben wel goed opgevangen door vrienden (die niet bij ons thuis mochten komen). Ik heb echt alles verteld en zij wezen mij op een hele goede advocaat en adviseerden mij om zelf echtscheiding aan te vragen. “Jij wordt gewoon met voorbedachte rade uitgekleed,” zeiden zij en aangezien deze vrienden ook een bedrijf hadden en tevens een scheiding hadden meegemaakt, gaven zij mij echt heel goede adviezen die ik allemaal heb opgevolgd.
Ik heb het verzoek tot echtscheiding in werking gezet maar na twee weken belde zij weer en kon haar niet weerstaan. Je blijft hopen dat het goed komt. Zij vond het belachelijk om te scheiden (wat zou men op haar werk wel niet denken) en zij had een tijdje na kunnen denken. Ik heb mijn excuses aangeboden voor de tik. Nu was ik niet de enige boosdoener, maar van berouw was bij haar geen sprake. Het echtscheidingsverzoek heb ik weer ingetrokken.
Kerst
Je bent bang, elke keer als je naar huis rijdt. Hoe is haar stemming, wat zal er nu weer gebeuren? Heb ik misschien iets vergeten waar zij boos over kan worden? Ondertussen ontdekte ik steeds meer over haar duistere verleden. Via bankafschriften kon ik haar complete leven uitlezen: haar bezoekjes aan de drogist, schoonheidsspecialist en lingeriewinkels, maar ook waar zij allemaal tankte en boodschappen deed. Zo kon ik feilloos berekenen waar zij als prostituee werkte. Utrecht was een van haar werkgebieden en zij pinde regelmatig in de buurt van het Zandpad, een bekende rosse buurt in Utrecht. Vaak tankte zij ook op die route terwijl zij in Groningen woonde. Ik was er nu zeker van dat zij ook als raamprostituee heeft gewerkt.
Mijn vrouw kwam tegen kerst met haar charmantste alter ego naar mij toe en zei ”Het is baina kerst en iek heb zulke mooie oorbelletjes gezien, wiel jai die voor mai kopen, jai houdt toch zo van mai”? Wij moesten naar Gazan in Amsterdam voor oorbellen van bijna tienduizend euro. Je kunt je niet voorstellen hoe een vrouwelijke (Russische) verkoopster en een begerige echtgenote jou in zo’n ruimte onder druk kunnen zetten. Ik vertelde haar dat ik op dit moment het cadeau niet kon betalen.
Ik betaalde twee behoorlijke hypotheken en alle vaste lasten. Bij elkaar zo’n 4400 euro. En dan had ik het nog niet eens over alle kleinere cadeaus, haar vele pakjes sigaretten per week, haar brandstof en de kosten voor mijn bedrijf. Mijn financiële middelen waren inmiddels dusdanig geslonken dat ik dit niet meer kon volhouden. Ik moest haar mijn banksaldi laten zien en aantonen dat dit zo was. “Jij hebt rekeningen in het buitenland,” zei ze, en: “jij verstopt het gewoon.” Haar rekeningen kreeg ik niet te zien.
Haar zus en man zouden de kerst bij ons doorbrengen en ik deed mijn best om het zo leuk mogelijk te maken. Kocht veel exclusief eten en heerlijke wijnen en wij zouden heerlijk gaan koken. Ook kocht ik voor mijn vrouw en schoonfamilie leuke cadeaus, zoals handige keuken-apparatuur, leuke wijnglazen en nog een aantal kleine zaken. Ik was evengoed € 1000,- kwijt. De eerste kerstdag was best gezellig, totdat wij de cadeautjes uitpakten en ik de zoveelste publieke vernedering moest ondergaan. De cadeau’s voor mijn vrouw werden door haar meteen demonstratief in de schuur gezet. Het dure gourmetstel voor haar zus was belachelijk en zij zouden dit nooit willen gebruiken volgens haar. En kreeg geen enkel cadeau en kon natuurlijk het geplande uitstapje voor vier personen op tweede kerstdag naar Amsterdam financieren. Toen 'onze' visite weer weg was, kreeg ik de wind van voren: “Je bent te gierig om oorbellen voor mij te kopen. Jij bent geen echte man en ik heb zo’n spijt dat ik met je getrouwd ben.”
Praten had geen zin en heeft nooit zin gehad. Elke zin draaide zij om. Bij elke zin produceerde zij scheldwoorden en verwijten.
Stemmen in haar hoofd
Natuurlijk had ik wel door dat zij enorme gedragsproblemen had. Misschien kwam het door haar ervaringen in de prostitutie? Misschien wilde zij terug naar huis? Ik wilde haar echt helpen, want ondanks alles hield ik van haar. Tijdens een (korte) wat meer stabielere periode kon ik haar niet vinden op het moment dat ik thuis kwam. Toch stond haar auto naast het huis. Uiteindelijk vond ik haar slapend in een kast. Nu had ik al eens meegemaakt dat zij zich tijdens een ruzie uitkleedde en naakt op de weg ging zitten, maar toen had ze overmatig veel wodka gedronken.
Ik maakte haar wakker en vroeg waarom zij in de kast sliep. Zij vertelde mij warrig dat zij daar sliep omdat zij gestraft moest worden. Al snel herpakte zij zich en loog dat zij dit af en toe leuk vond. Ik wist niet wat ik er mee aan moest.
Ik heb contact opgenomen met haar huisarts en alles verteld. Vervolgens heb ik haar met een smoes mee weten te krijgen. Hij vroeg haar naar het slapen in de kast en natuurlijk loog zij dat de reden was dat zij dit wel vaker deed om het rustig te hebben. Ook de subtiele vraag over het naakt op de weg zitten ontweek zij handig. Ik had dit al aan zien komen en de dokter ook gevraagd om relatietherapie voor te stellen, zodat in ieder geval een psycholoog met haar in contact kon komen. Dat vond zij een goed idee. Thuis vertelde ze alleen met de therapie te hebben ingestemd om van het gesprek af te komen. Het was volgens haar tactiek van mij voor een scheiding.
Financieel misbruik
Alle voorgaande slachtoffers, vertelden hetzelfde. Of zij gingen failliet en werden daarna aan de kant geschoven of ze sloten dure leningen af om aan haar eisen te voldoen, waarna ze alsnog aan de kant werden geschoven wanneer ook het geleende geld op was. Zo wilde ik dus niet eindigen!
Aangezien ik iedere maand € 1500 euro aan haar overmaakte, zij een gemiddeld maandinkomen had van € 2000 en een weduwepensioen had van € 500,- , ook nog pakweg acht Chihuahua puppies a € 700,- per jaar verkocht vroeg ik mij op een gegeven moment af wat zij met dit fantastische inkomen allemaal deed. Buiten een paar boodschappen en de hypotheek, die overigens geen € 1500,- maar € 850-, bleek te zijn en natuurlijk de vaste lasten van ongeveer € 350,- gaf zij niets uit. Haar rookverslaving werd voornamelijk door mij gevoed. Veel autorijden deed zij niet en uitgaan of dure kleding aanschaffen al helemaal niet. Als zij al iets nodig had ging zij naar de kringloop en het is dat de kringloop geen tweedehands benzine verkoopt anders zou zij dat ook daar kopen. Zo snel uitgerekend moest zij dus ongeveer € 3000,- per maand overhouden.
Zij had haar bankafschriften goed verstopt maar ik vond ze. Het was zo’n klap in mijn gezicht. Niet dat het saldo zo hoog was , nee dat was het niet. Het waren de veelvuldige en enorme cashopnames. Dan weer € 1000,-, € 2000,- € 1500,- € 3500,- en zelfs een heel recentelijke van € 7000,- Ik vond in deze dat ik hier best vragen over mocht stellen. Terwijl ik krom lag om altijd alles te betalen verdwenen er enorme bedragen van haar bankrekening.
Ik besefte nu terdege dat deze dame mij op zeer sluw manier aan het uitkleden was. Inmiddels had ze mij zo’n €60.000,- gekost. Ik weigerde altijd om mee te gaan in vooroordelen over Oost-Europese vrouwen maar begon ze nu wel te geloven. Dit kon zo niet langer doorgaan, het zou mijn financiële en emotionele ondergang worden. Met schroom, het was al de tweede keer, nam ik weer contact op met mijn advocaat om de echtscheidingsprocedure in gang te zetten. Ik was zo langzamerhand ook erg boos. Eigenlijk was ik getrouwd met een duivelin in schaapskleren.
Deze vrouw moest gestopt worden. Dat nam ik me heilig voor, om vervolgens te denken dat ik niet te rancuneus of wraakzuchtig mag zijn.
Ook mijn vermoeden van het machtsmisbruik van cliënten zou kunnen kloppen; God weet krijgt zij het voor elkaar om in een testament te komen. Haar beroepscode op het gebied van mogelijke belangenverstrengeling leek mij in ieder geval verregaand geschonden. Ik besloot haar teammanager te bellen.
Haar werkomgeving was denk ik al bewerkt, want de teammanager beantwoordde mijn vraag of ik haar onder vier ogen kon spreken met: ”Nee,ik heb een professionele werkrelatie met haar.” Ik was boos over die houding, het is naar mijn mening toch belangrijk om iemand aan te horen die mogelijke misstanden wil bespreken. Na een uur belde zij echter terug omdat ze mij toch wilde spreken, aangezien de zaak betrekking had op haar werk. Er zou een personeelsfunctionaris bij het gesprek zijn en alles zou genotuleerd worden.
De volgende dag sprak mijn ex mij zonder enige emotie aan en vertelde dat haar teammanager haar alles had verteld en dat als ik dit door zou zetten zij mij voor de rechter zou slepen wegens smaad en ik geen schijn van kans zou hebben als zoiets voor een rechtbank zou komen, onomstotelijke bewijzen zijn er nu eenmaal niet.
Nu is mijn vermoeden geen concrete beschuldiging, maar meer een waarschuwing wat voor soort vrouw er in een omgeving zonder enige controle ’s nachts in een verzorgingstehuis rondloopt. Bovendien lijkt het mij ethisch ook onjuist dat iemand die haar omgeving overdag afrijdt als escortdame de volgende dag de bezochte klant tegenkomt in het verzorgingstehuis. Ben ik een 'moraalridder', vroeg ik mij af? Toen dacht ik aan het legaal gestolen geld van mij en heb het gesprek afgezegd.
Ik zat inmiddels weer in mijn eigen huis en ik trof mijn maatregelen voor de echtscheiding.
Alle credits en debets opgeschreven en naar mijn advocaat gestuurd die het vervolgens weer naar haar advocaat stuurde. Nu is het zo dat de meeste ondernemers in de praktijk zo’n twee jaar achterlopen met de afdracht van inkomstenbelasting. Samen met nog wat andere rekeningen had ik dus een behoorlijk negatieve balans.
Het huwelijk was aangegaan in gemeenschap van goederen. Alles, dus ook de schulden, zouden gelijkmatig verdeeld moeten worden. Zij is zich kapot geschrokken.
Wij waren inmiddels een maand uit elkaar. Op een irrationele manier heb je toch nog hoop.
Het is zo tegenstrijdig, je houdt van haar maar weet ook dat je dagelijks misbruikt, gepest, getreiterd, geminacht, gechanteerd en gekleineerd word. Zo goed en kwaad als het ging pakte ik mijn leventje weer op en heel langzaam vond ik mijzelf weer een beetje terug.
En toen belde zij weer.
Huilend vertelde zij dat zij het allemaal niet begreep. “Wat doe ik toch fout? Ik wil niet van jou scheiden.” Zij had mij in haar macht en weer trapte ik er in. Je denkt dat iemand spijt heeft en weer overnieuw wil beginnen. Ik ben ogenblikkelijk naar haar toe gegaan om haar te troosten. “Als ik mijn hondjes niet had was ik allang dood geweest.” Ik ben daar erg gevoelig voor omdat mijn zus drie jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd, waar zij overigens nooit ook maar een vraag over heeft gesteld. Zij wilde graag verder met mij en ik was kennelijk nog steeds niet genezen. Ik verhuurde opnieuw mijn huis. Mijn bedrijf verwaarloosde ik ook een beetje, maar met ups en downs wist ik toch alles rond te krijgen. Ik trok weer bij haar in. Wel stelde ik de voorwaarde dat wij hulp voor haar zouden gaan zoeken. Relatietherapie dus. Natuurlijk stemde zij hiermee in, zij moest wel.
Zij moest mij wel iets vertellen, zei zij. Ik wist intuïtief wat er zou komen. “Ik heb in de tijd dat wij uit elkaar waren iemand ontmoet op de kermis.” Als je in echtscheiding ligt en iemand heeft een ander kun je daar niets over zeggen, vond ik. Natuurlijk deed het wel pijn, zo snel al. “Hij stuurt soms sms'jes.” Ik zei dat als ze mij vertelde dat zij iemand had ontmoet en er niets was gebeurd, zoals zij vertelde, zij de sms'jes ook wel kon laten zien. “Ik heb alleen een beetje geflirt met hem maar vond hem verder niets, ik was zo verdrietig en hij had nu eenmaal dezelfde naam als jij”. Ik vond het een beetje onwaarschijnlijk en vroeg haar waarom zij dan haar nummer had gegeven terwijl zij hem niet eens leuk vond. “Nou ja, ik was dronken aan het eind van de avond en het leek mij leuk om contact te houden.” Ze beweerde dat ze niet eens gezoend hadden. Ik geloofde er niets van en in een onbewaakt ogenblik keek ik in haar telefoon. Haar kermisontmoeting stond opgeslagen als “schatje”. Ik noteerde het nummer.
Het ging een week goed en ik zag verbeteringen. Zo deed zij ook eens boodschappen, maar met de uitdrukkelijke mededeling dat ik de volgende keer aan de beurt was. Aan seks was zij nog niet toe, werd er al van tevoren gesteld, hoewel ik geen enkel initiatief op dit gebied had genomen. “Het is gewoon maar even dat je het weet.”
Het verhaal over haar kermisontmoeting bleef door mijn hoofd spoken en ik had de eigenaar van het mobiele nummer al snel via Facebook gevonden, waar hij elke dag iets schreef, ook op de dagen na de ontmoeting met mijn ex-vrouw. Verliefde teksten. Although she’s with him, she’s thinking of me. Zelfs haar favoriete muziek had hij erop gezet. Het liet allemaal niets te raden over. Maar mijn ex hield zich van de domme.
Na denk ik twee weken kreeg zij laat op de avond een sms van hem met de tekst “hoe gaat het?”. Ik vroeg waarom hij nog steeds sms'te als er nooit iets tussen hen was geweest. Zij had al veel drank op en besloot hem te bellen. “Hallo, er is tussen ons toch niets gebeurd die avond? Ik kan mij er niets meer van herinneren.” “Nou ja, een beetje gezoend hebben wij.” “Echt?” acteerde zij. “Ik kan mij er allemaal echt niets van herinneren.” Het gesprek werd beëindigd. Een minuut later belde hij geagiteerd terug, waarschijnlijk in zijn primitieve mannelijke eer aangetast. Hij zei (de telefoon stond op luidspreker): “Je moet niet zo raar tegen mij doen, je weet best dat wij keiharde seks hebben gehad en ook in de keuken met mijn vriend. Ik ben toch de beste? Ik wacht op je, ik wacht op je.” Vervolgens zei hij: “Als je geen problemen met je man wilt, moet je zorgen dat je broek dicht blijft.”
Het was een niets verhullend gesprek. Ze zei: “Wat een klootzak. Ik wil hem nooit meer zien, hij wil wraak nemen omdat ik niet verder met hem wilde.”
Ik wilde hem verder waarschuwen en heb hem over haar prostitutie verleden verteld en een berekening voor hem gemaakt. Twaalf jaar als prostituee in Nederland, is 624 weken met een gemiddeld aantal klanten van 50 (niet onrealistisch met haar uiterlijk), maakt ruim 31.200 mannen die seks met haar hebben gehad. Toch al snel de mannelijke populatie van een kleine stad. Ik vroeg hem verder of hij misschien haar prostitutie foto’s wilde hebben. “Ja dat is goed, dan weet ik ook eindelijk waar ik aan toe ben.” Ik was zo boos en verdrietig en ja, ook jaloers.
Ik probeerde nog meer mijn best te doen. Zij verweet mij bijna dagelijks dat ik geen echte man was. Er was in “ons” huis nog zoveel te repareren en op te knappen en ik deed dat maar niet. “Ik vind een man zo aantrekkelijk als hij aan het werk is,” zei zij dan. Zij ging een weekend naar haar zus en ik had het plan gemaakt om met de bovenverdieping te beginnen en in de kamer die er het ergste aan toe was, de kamer waar mijn bureau stond. In een weekend hebben wij de hele kamer opgeknapt. Een nieuw verlaagd plafond met gipsplaten met mooi ingebouwde spotjes. Alles moest perfect zijn als zij weer thuis zou komen. En dat was het.
Zondagavond kwam zij weer thuis en haar gezicht stond op onweer. Ik vroeg haar om even op het kantoortje te kijken. Zij kwam weer beneden zitten en ik hoopte dat zij blij zou zijn. Alles nam een geheel andere wending. Boos vroeg zij mij waarom ik haar vrijdagavond niet gebeld om te vragen of ze veilig was aangekomen. Ik was verbijsterd en zei dat ik vroeg naar bed was gegaan. “Jij gaat slapen terwijl jij niet weet of jouw vrouw wel veilig is aangekomen?” Op zaterdagavond had ik via Skype contact met haar opgenomen en gevraagd of alles goed was en of zij het gezellig had. Ik merkte toen aan haar onverschillige ja en nee dat zij het eigenlijk vervelend vond. Maar omdat ik niet had gebeld, vond zij dat ik totaal geen interesse in haar toonde. “Jij doet dit niet voor mij maar voor jouzelf, omdat jij die kamer als kantoor gebruikt.” Er lagen nog gipsplaten, gebundeld met een touwtje in de tuin, dus dat werd ogenblikkelijk als verwijt aangegrepen.
Ik voelde mij als een vulkaan die op uitbarsten stond.
Mijn financiële situatie was inmiddels in code oranje beland. De kosten die ik had met de lasten voor twee huizen het kon zo gewoon niet doorgaan. Ik was inmiddels ook te laat met het betalen van mijn inkomstenbelasting. Ik was er niet meer bij. Mijn huurder belde mij op dat er bij mij thuis een dwangbevel lag van de belastingdienst en ik moest binnen twee dagen betalen. Ik kwam tweeduizend euro tekort en vroeg mijn ex of ik die van haar kon lenen. Maar zij werd woedend en schreeuwde dat als ik geen bedrijf kon runnen ik maar een baan moest zoeken en dat zij niet van plan was om te helpen.
Ik belde de deurwaarder met het verzoek om een klein uitstel. Dit kon, maar ik moest wel een formulier van acht pagina’s invullen met alle details van mij en mijn vrouw en ook alle saldo’s (met schriftelijke bewijzen) van alle bankrekeningen. Zij wilde geen enkele bankrekening laten zien en al helemaal niet uitprinten. Uitstel vragen was dus niet mogelijk. Ik wees haar op de consequenties, wij waren nu eenmaal in gemeenschap van goederen getrouwd.
“Ik wil je wel helpen,”zei zij.“Maar op een voorwaarde.” Haar voorwaarde was dat wij samen naar de notaris zouden gaan en het 'in gemeenschap van goederen' zouden omzetten naar 'huwelijkse voorwaarden' en dat ik alle schulden op mij zou nemen. Ik had haar in dit huwelijk geluisd vond zij. Zij had inmiddels ook wel ontdekt dat dit huwelijk qua geld helemaal niet zo voordelig was, sterker nog, zeer in haar nadeel.
Als ik dit getekend had, konden wij ons huwelijk voortzetten. Ze onderstreepte dat tot het moment van mijn handtekening er niets meer tussen ons was. En dat zij waarschijnlijk ook wel weer zou gaan 'werken'. Het was de ultieme emotionele chantage.
Ik wist zeker dat als ik zou tekenen, zij mij als een baksteen zou laten vallen.
'Gelukkig' heb ik mijn belastingaanslag weten te betalen. Gek als ik was, bood ik mijn excuses aan voor de afgelopen situatie. Zij vond dat ik gestraft moest worden en ik wist eigenlijk al wat er zou komen. Iedereen zal mij voor gek verklaren dat ik dit ooit heb toegelaten, maar je wilt haar niet kwijt en je hebt nog hoop... Ik moest naakt op bed gaan liggen en kreeg vijftien slagen met mijn eigen riem op mijn achterste. Met een enorme woede en kracht liet zij de riem op mij los. Het was zo abnormaal hard dat ik haar vroeg te stoppen. Sadistisch lachend zei zij dat ik het dan zelf maar moest weten: geen relatie meer. Er is toen een moment geweest dat ik op het punt heb gestaan om haar aan te vliegen, op het bed te leggen en zelf zo te vernederen. Maar ik onderging alles. Mazzel voor haar dat er geen sporen van verwonding waren de volgende dag.
De vulkaan barst
Waar moest ik eigelijk voor gestraft worden? De volgende dag probeerde ik met haar te praten. “Er valt niets te praten als wij niet naar de notaris gaan.” Ik besefte plotseling dat zij mij had gevraagd om terug te komen om mij zo te manipuleren dat ik bij de notaris zou tekenen. Ik had weer mijn huis verhuurd en had weer alles gedaan om haar te helpen. De vulkaan kwam tot uitbarsting. Ik greep een koekenpan die ik op de grond heb stukgeslagen, waarvoor zij direct een vergoeding eiste. Ik sloeg een keukenkastje te hard dicht waardoor de ruit sneuvelde. Ik schreeuwde: “En nu ga jij maar eens andere woonruimte zoeken.” Ik pakte haar handtas en ook haar 'hoerentas', die inmiddels demonstratief van haar klerenkast naar de kapstok was verplaatst en gooide alles naar buiten. Glimlachend TV kijkend negeerde zij mij en ik greep haar bij haar arm om haar achter de tassen aan te duwen.
Gelukkig besefte ik ineens wat ik deed. Ik ben het huis uit gegaan en een stuk gaan rijden.
Toen ik thuis kwam vond ik haar verstopt achter de bank. Dit heeft twee dagen geduurd en ik dacht dat zij in een soort psychose was beland en ik voelde mij weer zo schuldig. Ik heb ’s avonds de huisartsenpost gebeld. Toen de arts kwam, kroop ze plotseling achter de bank vandaan en vertelde dat ik geweld tegen haar had gebruikt. De arts sprak mij verwijtend aan en zei dat ik zijn tijd misbruikte.
Toen kwam de politie, vanwege huiselijk geweld. Zij deed aangifte van mishandeling tegen haar. Ik vertelde dat ik een pan door de kamer had gegooid. Ik vertelde dat ik de dag ervoor de slagen met de riem had gehad en de agent vroeg mij de verwondingen te laten zien. Ik vertelde hem dat mijn achterste geen tekenen van verwonding had dus dat het weinig zin had om mijn broek te laten zakken. In het procesverbaal las ik dat ik dit weigerde. Over de mobilofoon van de agent kwam de vraag of zij mij zouden arresteren. Het is echt ongelooflijk hoe haar tranen zelfs de politie manipuleerden. Er was geen grond voor een arrest; ik had haar alleen bij haar arm gegrepen, maar er kwam een melding bij Bureau Huiselijk Geweld.
Ik heb wederom echtscheiding aangevraagd bij mijn in de lach schietende advocaat. Ik ben op de uitnodiging van het BHG ingegaan en heb twee uur zitten praten en echt alles verteld. Ik heb de enorme cashopnames laten zien met bankafschriften die ik had gekopieerd. Haar prostitutiefoto’s heb ik ook laten zien en nog veel meer. Je moet wel, want een man is al snel de mishandelaar. De slimme vrouw stelde voor om ons samen uit te nodigen om verder te kijken. Ik heb haar zover weten te krijgen.
Het eerste wat mijn ex zei: “Het enige wat hij wil is seks, een makkelijk leven en dat ik alles in het huishouden doe.” Wanneer de consulente voorbeelden vroeg, kwam de discussie op gang. Mijn ex kijkt je in een gesprek nooit aan en kijkt meestal naar het plafond. De slimme vrouw speelde een psychologisch spelletje met haar, bekritiseerde haar bewust op haar antwoorden en het wegkijken van haar gesprekspartner. Zij dreigde onmiddellijk met opstappen en vertelde de consulente dat alles wat ik gezegd heb gelogen was. Zij wist niet welk materiaal ik had laten zien in het voorgaande gesprek. De enige mogelijkheid was om haar mee naar relatietherapie te krijgen. Maar therapie was bij thuiskomst al een utopie. “Ik zie hier niets in,”zei zij.
Weer heb ik mijn koffers gepakt en ben in een zomerhuisje gaan wonen. Op een avond werd ik gebeld door mijn zoon met de mededeling dat er een politie-inval in mijn huis was geweest. Vijftien agenten en twee vrachtwagens kwamen de hennepkwekerij ruimen en gelukkig kon ik mijn onschuld bewijzen. Meteen is bij mij het kwartje gevallen. Mijn huurder belde mij eens met de mededeling dat hij de huur zou komen brengen omdat hij toch vlakbij was. Achteraf besefte ik dat ik hem nooit had verteld waar ik woonde, dus hoe kon hij dit nu weten? Bij aankomst sprak hij Russisch met mijn ex en daardoor besefte ik dat zij elkaar kenden. Ik begrijp nu ook waar de enorme cashopnames voor waren. Voor het huren van panden en het aanschaffen van materialen voor de wietteelt. Ik heb alles aan de politie verteld, die dit in hun onderzoek zouden meenemen.
Tussen liefde en realiteit
Ik ben al een halfjaar helemaal van de kaart. Je hoopt dat het allemaal niet waar is. Dat het toch echte liefde is geweest en dat zij toch weer zal bellen en een plausibele verklaring heeft. Het is het irrationele en paradoxale tussen liefde en realiteit.
Het laatste wat ik vernomen heb is een brief van haar advocaat.
Ze heeft het over een contact- en straatverbod…
Veel zaken heb ik niet beschreven. De adoptie van een kind in Rusland waarvoor €30.000 vooraf betaald moest worden, de pogingen om de buurman van 70 in te palmen, de bloeduitstortingen op haar benen na een bezoek van haar ex-schoonvader, die opbelde dat hij zijn portemonnee kwijt was, maar die hij terug vond naast de stoel van zijn auto waarmee zij materialen voor een klusje hadden gehaald. Het is teveel om op te schrijven.
Ik hoop oprecht dat zij eens de juiste hulp zal krijgen. Dit zal alleen gebeuren als zij in het leven niet verder kan, geen kant meer op kan... misschien.
Laat mijn verhaal een steun of een punt van herkenning zijn voor iedereen die slachtoffer is van een wanhopige liefde.
Simon van der Vaart, Groningen
